چرا آموزش و پرورش مهم است؟
در پایان جنگ جهانی دوم و به ابتکار کشورهای اروپایی، صندوقی برای کمک مالی به بازسازی زیربناهای تخریبشده ایجاد شد و متناسب با میزان خسارتهای واردشده به هر کشور، بودجهای برای آن تخصیص داده شد. در این میان، کشورهای اسکاندیناوی تصمیم گرفتند کمکهای دریافتی را عمدتاً صرف توسعه آموزش و فرهنگ کنند و بر خلاف هشدارهای مسئولان صندوق اعلام کردند از دیدگاه آنها زیربناییترین نهاد کشور، آموزش و پرورش است. این کشورها مانند نروژ، ایسلند، سوئد و دانمارک با در اولویت قراردادن آموزش و فرهنگ، در کمتر از نیمقرن به کشورهایی تبدیل شدند که بالاترین شاخصهای توسعه انسانی، خوشبختی، رفاه اجتماعی، امنیت و پایبندی به قانون و رعایت حقوق شهروندی را دارا هستند.
آموزش و پرورش از تأثیرگذارترین نهادهای جامعه در وضعیت فعلی و آینده هر کشور است و میزان توسعه هر کشور بر اساس بودجه نهاد آموزش آن کشور سنجیده میشود که متأسفانه کشور ما از این منظر در موقعیت نامطلوبی قرار دارد. آموزش و پرورش در ایران از عواملی مانند کمبود معلم، کمبود فضای آموزشی و کاهش سهم بودجه از تولید ناخالص ملی رنج میبرد و متأسفانه آموزش مطلوب در انحصار شهرهای بزرگ مانده است.
آکادمی رهیار
اما بر مبنای قانون طلایی اخلاق که میگوید هرآنچه برای خود میپسندی برای دیگری هم بپسند، خیرین بسیاری در تلاش برای ساخت مدارس و بردن امکانات به مناطق کمبرخوردار بوده و هستند. تمرکز بسیاری از برنامههای توسعه آموزش در ایران بر ساخت ساختمان مدارس و تجهیز آنها بوده است، در حالیکه واقعیت این است که دانشآموزان بیش از نیمکتهای نو، به معلمانی نیاز دارند که الهامبخش باشند و یادگیری باکیفیت ارائه کنند.
آکادمی رهیار با هدف انتقال تجربههای موفق مدارس رهیار در سال ۱۳۹۳ تأسیس شد و همواره در تلاش بوده است که این هدف مغفول مانده یعنی آموزش مؤثر و باکیفیت معلمان را دنبال کند. آکادمی رهیار در این مدت، تحت عنوان پروژه همقدم، با برگزاری ۵۶ دوره آموزش و توانمندسازی معلمان در نقاط محروم کشور، آنچه را که بهعنوان مأموریت برای خود تعریف کرده، محقق ساخته است.