چرا دانش‌آموزان مدرسه را دوست ندارند؟!
تفکر، آهسته و غیرقابلِ‌اعتماد است!💭🧠
📚معرفی کتاب چرا دانش‌آموزان مدرسه را دوست ندارند؟!
مدرسه برای بسیاری از ما یادآور کلاس‌های ملال‌آور، تکالیف گیج‌کننده و اضــطراب امتحان است، جایـی که با ترس و اشک واردش شده‌ایم و با شـنیدن زنگ آخر، شادی‌کنان از آنجا گریختـه‌ایــم.
چرا مدرسه، با تمام فوایـدش، هنــوز جایی خوشاینـد و لذت‌بخش نیسـت؟
چرا دانش‌آموزان دوست ندارنـد تن به کلاس و درس و مشـق بدهند؟
ماجرا از این قرار است که به گفته نویسنده کتاب، نباید تصور کنیم که مغزمان اساساً برای فکرکردن ساخته شده و در این کار مهارت دارد؛ مغز انسان از تفکر فراری است مگر اینکه بتوان بخش‌هایی از این فرایند را با مغز سازگار کرد.
ما ذاتاً کنجکاویم، اما ذاتاً متفکران خوبی نیستیم؛ ما از فکرکردن طفره می‌رویم، مگر اینکه شرایط شناختی روبه‌راه باشد.
و آدم‌ها از فعالیت فکری لذت نمی‌برند مگر اینکه برایشان موفقیت‌آمیز باشد.
پس، اگر منِ دانش‌آموز همیشه حس کنم تکالیفم بیش‌ازاندازه دشوارند، طبیعی است از مدرسه دل خوشی نداشته باشم.
معنای ضمنی این اصل این است که:
✔️«معلمان باید در نحوهٔ تشویق دانش‌آموزان بازنگری کنند تا به این ترتیب آن‌ها، تا حد امکان، هیجان لذت‌بخش ناشی از تفکر موفق را تجربه کنند.»
✔️این کتاب برای «همه» می‌تواند مفید باشد؛
اگر فرزند دارید یا از کادر مدرسه هستید که احتمالا علت آن را می‌توانید حدس بزنید اما حتی اگر دغدغهٔ آموزشی نداشته باشید مطالعهٔ آن افزوده‌ای برایتان خواهد داشت چرا که از جنس پژوهش است.
ویلینگهام یافته‌های علوم شناختی را به حیطۀ آموزش می‌آورد& مسائل را از راه بررسی مغز و هوش انسانی و کارکردهای شناختی جست‌وجو می‌کند و توصیه‌هایی کاربردی برای اصلاح فرایند آموزش مطرح می‌کند. او در هر فصل، ضمن توضیح کارکردهای ذهن، سراغ یکی از معضلات رایج آموزشی می‌رود:
▪️ چگونه باید ایده‌های انتزاعی را توضیح داد؟
▪️ چطور باید تعادلی میان آموزش واقعیت‌های نظری و مهارت‌ها ایجاد کرد؟
▪️ چطور باید به کندآموزها کمک کرد؟
▪️ و مهم‌تر از همه، چگونه می‌توان کاری کرد که دانش‌آموزان با لذت بیاموزند؟
✨ آکادمی رهیار، برگزارگننده‌ی دوره‌های توانمندسازی برای معلمان
